LINUX-distributies van FORSIS

Let op de verstrekte namen en versies van de FORSIS LINUX-distributie en de kernel.

LINUX                      Distribution / KERNEL

Ubuntu Desktop      Version 20.04.1 LTS

Debian                    10.6.0 amd64

OpenSuse                Leap 15.2.x86_64

Cent OS                   8.2.2004 x86/64 4.18.0-193

Fedora                     33-1.2 x86_64

RedHat Enterprise   8.3 x86/64

Een combinatie van Linux-componenten vormt een distributie, oftewel een Linux-distributie. U kunt zich waarschijnlijk de talloze mogelijke variaties voorstellen. We hebben de individuele voor- en nadelen niet vergeleken, omdat deze voor elke gebruiker anders kunnen lijken. Onze focus lag op de compatibiliteit met onze producten.

Over het algemeen bestaan de meeste variaties altijd uit de standaard-GUI (desktopomgeving), de pakketbeheerder en standaardtoepassingen. De kernel, de systeemtools/bibliotheken en de opdrachtregelinterpreter CLI (Command Line Interface) zijn echter relatief constant.

Bootloader (Opstartprogramma): De bootloader is een klein programma dat is opgeslagen in de MBR (Master Boot Record) en het laden van een besturingssysteem in het geheugen ondersteunt. Voorbeelden zijn GRUB (GRand Unified Bootloader) en LILO (LInux LOader).

Kernel (Kern): De kernel van elk Linux-besturingssysteem is het laag-niveau systeemprogramma dat communiceert met de hardware en de middelen van de computer toewijst aan andere programma's die u uitvoert. Het biedt een software-interface naar de onderliggende hardware, met taken zoals bestandsbeheer, geheugenbeheer, netwerkcontrole en meer. Systeemsoftware en GNU-tools en -bibliotheken bieden de functies van het besturingssysteem op laag niveau.

Command Line Interface (CLI) (Opdrachtregelinterface): Dit biedt de mogelijkheid om met het besturingssysteem en programma's te communiceren via tekstopdrachten. CLI staat voor commandoregelinterpreter.

Graphical User Interface (GUI) (Grafische gebruikersinterface): De GUI is de interface van de desktopomgeving voor een besturingssysteem en de bijbehorende programma's. Een desktopomgeving bestaat uit een displayserver, een displaybeheerder en een vensterbeheerder. Voorbeelden van desktopomgevingen zijn GNOME, KDE en Xfce.

Pakketbeheerder (Pakketmanager): De pakketbeheerder vereenvoudigt het proces van installeren, bijwerken, configureren en verwijderen van programma's op consistente wijze. Voorbeelden van pakketbeheerders zijn dpkg, apt, rpm en yum.

Windows® heeft voornamelijk slechts één bureaublad.

Bij Linux-distributies zijn ongeveer tien varianten wijdverbreid. Dit kan verwarrend zijn, maar biedt het voordeel van aanpassing op basis van functies en bediening. Het beheer van bronnen bij oudere installaties, het verminderen van invoer, enz. spelen een rol.

De desktopomgevingen kunnen ruwweg worden onderverdeeld in de volgende categorieën:

• Vergelijkbaar met MS Windows: Cinnamon, Mate of KDE Plasma
• Eenvoudig te gebruiken: Gnome 3, XFCE of LXDE/LXQT
• Flexibel en aanpasbaar: KDE Plasma, Cinnamon, XFCE
• Weinig hardwarevereisten: LXQT, XFCE

Displayserver

Het X Window System, kortweg X11, is een op het netwerk gebaseerd grafisch venstersysteem dat is gebaseerd op een client/server-architectuur. Programma's die hun uitvoer in vensters willen weergeven, zijn clients die gebruikmaken van de service die de displayserver biedt, namelijk het weergeven van uitvoer op het scherm en het accepteren van invoer van toetsenbord en muis. De client en de server communiceren via een protocol, het zogenaamde X-protocol. Technisch gezien is het X-protocol de daadwerkelijke definitie van het X Window System.

Door de definitie van een uniform protocol dat alle mogelijkheden voor het verzenden van grafische uitvoer omvat, wordt X11 een hardwareonafhankelijk grafisch platform. Het X11-systeem is opgesplitst in een displayserver en programma's die gebruikmaken van de displayservice, dat wil zeggen clients. Een server kan worden geschreven voor elk type grafisch systeem, en via het vooraf gedefinieerde X-protocol kunnen willekeurige clients hun uitvoer op de server weergeven.

Windowmanagers

Het pure X11-model bevat nog geen mechanismen voor het verplaatsen, vergroten/verkleinen of minimaliseren van vensters. Pas met het starten van een windowmanager wordt de X-server een bruikbaar grafisch werkstation. Alleen de windowmanager stelt de gebruiker in staat om vensters te verplaatsen, van grootte te veranderen of in een pictogram te veranderen. Meestal definieert hij ook menu's die kunnen worden geactiveerd door de verschillende muisknoppen in te drukken (als de muisaanwijzer zich niet binnen een venster bevindt).